P-P Rosé period café

ولی یکی از بد ترین ترسها اهتمالا-آتیچی-فوبیا و از اون هم بد تر کاکورهافیوفوبیا هستش. 

اهتمالا-آتیچی-فوبیا از کلمه ی آتیچِز از زبان یونانی میاد که یعنی"تاسف" هستش این فوبیا ی شکست هستش. 

و فوبیای کاکورهافیوفوبیا همون معنی را می دهد به علاوه ی ترس از رد شدند. 

خلاصه بگویم هردوشون یعنی می خواهی بی نقص باشی. عالی باشی و به نظر خیلیها (مخصوص اون شخص xای که برای اولین بار می بینش) مهمه یا شایدم نه ولی آخرش اینقدر استرس باختند می گیری که دوم می شوی و... 

چرا اینقدر از خودم انتظار دارم؟ سوم هم خوبه مگه نه؟ چرا من باید از همه بهتر باشم؟ دوم و سوم هم خوبند دیگه نه؟ 

خودای من 

خب می گوییم من اصلا هیچی یاد نگرفتم. 

پس تو که کم تر از من بلدی چی؟ 

خدای من یعنی اینهایی را هم که می گی خودت باورت می شود؟ 

باورت می شود؟ باورت می شود؟ باورت می شود؟ باورت می شود؟ 

مثل اینکه می شود

چندوقت پیش ها یکچیزی راجب رسیدند دوتا نک سر  غیجی گفتم. اگه کاغذ باشی بریده می شوی ولی اگه سنگ با شی می شکنیشون. 

این یک مثال خودگذشتگی هستش، خنده دارد نه؟ مسخره است که کسی فکر نمی کنه اگه سنگ باشی و از طرف داستان قوی بودنته ولی از طرف اونها یک تراژدی هستش. اگر کاغذ باشی از دید تو ترازوی و قیجی اینو حتی به چشم داستان هم نمی بیند. دیوانه کننده نیست؟ می گویند ما آدما با بیشتر از دو گزینه انتخاب برایم ن سختر می شود... برای همین تا حالا به گزینه ی سوم دود شدند فکر نکرده بودم؟ 

تو چی می خواهی؟ 

من چی می خواهم؟ سوال خوبیه 

دست از سرم بردارید نمی خواهم اون خوابها رو ببینم 

نه 

نه 

نه

اینها خیلی شبیه واقعیتین که هیچ وقت واقعی نمی شود.... 

نمی خواهم اون خوابها رو ببینم 

نمی خواهم نمی خواهم نمی خواهم نمی خواهم نمی خواهم نمی خواهم نمی خواهم

نمی خواهم تورو ببینم 

نمی خواهم دوباره او طوری ببینمت وقتی که می دونم بعدش چی می شود 

نمی خواهم

گاهی وقتها یک حس بی احساسی دارم 

ناراحتی و افسردگی و اینها نیستش

یک چیز دیگه است انگار نه چیزی می تواند خوش حالم کند نه ناراحت

انگار قلبمو از جا در آوردند و نمی توانم هیچی را حس کنم... 

انگار یک هیولای بی احساسم که حتی دیگه نمی تواند بترسه.... اما اگه می توانست از آینده اش بیشتر از همه چیز می ترسید